Wie bepaalt of het
leven Voltooid of Klaar is?
door Mathilde van Vliet
De discussie omtrent Voltooid Leven is hevig opgelaaid nadat
de ministers van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, Schippers en minister
van Veiligheid en Justitie, Van der Steur – tekenden voor de ‘Kabinetsreactie en visie Voltooid Leven’.
Ondermaatse zorg
Al jaren wordt er gemorreld aan de opvang voor ouderen,
verpleeghuizen worden gesloten en hoogbejaarden worden gedwongen in hun
eigen woning te blijven, terwijl de thuiszorg niet meer toereikend is. Want
de thuiszorg is langzamerhand ook tot onder het hemd uitgekleed. De overheid
doet dan een ”beroep op mantelzorg”, maar dat is meestal niet haalbaar,
daar de meeste mensen fulltime werken voor de hoge kosten van levensonderhoud een eenvoudig geen tijd kunnen vinden voor nog meer activiteiten buiten hun drukke bestaan.
Veel zorgmedewerkers in verpleegtehuizen zijn wegbezuinigd of er is
een tekort aan voldoende opgeleid personeel. Omdat er al jaren aan de basis van
deze opleidingen is gemorreld.
Aan goede gedegen basisopleidingen werd geknaagd of
vervangen door meer theoretisch gerichte scholingen.
Alles moest worden geprotocolariseerd worden, ten bate van
de ontwikkelaars die goud geld verdienden aan het uitdenken van niet werkbare richtlijnen/
protocollen, waardoor dit proces meer als zand tussen raderen werkte dan als
smeermiddel in de praktijk.
Als de zorgcijfers maar volgens het protocol kloppen, de
staatjes en maatjes keurig zijn ingevuld en directies van instellingen op
papier kunnen aantonen dat hun zorg geheel volgens de richtlijnen wordt
geleverd.
Ondertussen is het enige waar deze ouderen naar verlangen
een stukje menselijke maat. Vaak is het stukje zorg van de directe omgeving -
naast de basiszorg van eten, drinken, wassen, kleden, slapen en aandacht – nog
net dat beetje kwaliteit waarvoor ze nog willen blijven leven. Maar als ze
alleen en verstoken van enige familiaire contacten achter de geraniums zitten
van het verzorgingstehuis, dan hoeft het leven vaak niet meer. Omdat de menselijke
betrokkenheid wegbezuinigd is binnen deze woonvorm, waardoor de resterende
levensvreugde is komen te vervallen en er niets meer voor te leven overblijft.
Voor ouderen die al ruimschoots hun bijdrage aan de
maatschappij geleverd hebben is namelijk geen geld gereserveerd. Wel wordt
er volop geïnvesteerd in kansloze jongeren die dreigen te ontsporen, of reeds
ontspoord zijn, lafhartige overvallen op bejaarden gepleegd hebben en volop
gloren in de misdaad en daarnaast hun handje ophouden voor een bijstand.
Maar de grote groep bejaarden die is wegstopt in
ondermaatse verpleeghuizen lijden letterlijk aan het leven, waarbij eerst de zorg
en aandacht wegbezuinigd is.
Vervolgens is men dan hoogst verbaasd dat men het leven niet
meer ziet zitten.
Zo verlang je wel noodgedwongen naar de dood.
Maar D66 heeft de oplossing voor u. Let op.
Pil van Drion
In 1991 was toenmalig minister Els Borst (D66) groot
voorstander van de Pil van Drion. De pil van Drion is een door de Nederlandse
rechtsgeleerde Huib Drion in 1991 voorgestelde hypothetische pil waarmee een
(hoog)bejaarde die 'klaar is met leven' op humane wijze een einde aan zijn of
haar leven zou kunnen maken op een zelfgekozen tijdstip.
Alhoewel er veel
voorstanders van waren is de pil nooit op de markt gekomen.
En dat is maar goed ook, want het betekent letterlijk een hellend
vlak wanneer dergelijke pillen vrijelijk verkrijgbaar zouden zijn in de schappen
van de Jumbo of Albert Heijn.
De discussie betreffende euthanasie en hulp bij zelfdoding is
nooit stil komen te liggen. In Nederland zijn deze zaken bij wet
geregeld. Daarbij wordt vastgehouden aan zorgvuldigheidseisen en criteria.
Euthanasie en hulp bij zelfdoding zijn alleen voorbehouden aan artsen, wiens handelingen telkens getoetst
worden aan diverse criteria, waarbij de arts zich te allen tijde moet verantwoorden.
Dat het ook gruwelijk mis kan gaan bij euthanasieaanvragen
blijkt wel uit het verhaal van een oude joodse vrouw, dat tien jaar geleden
speelde. Mevrouw was gediagnosticeerd met alvleesklierkanker. Ze wist wat voor
lijdensweg ze tegemoet ging en vroeg dus aan de huisarts om euthanasie.
Daar werd vrij moeilijk over gedaan, want er waren nog “tal
van behandelingen mogelijk, zoals een chemokuur, bestraling etc.”
Ze vergaten echter één ding: deze mevrouw was zelf arts
geweest en wist dus wat haar te wachten stond. Ze zei toen letterlijk tegen die
arts: “in de oorlog moest ik vechten voor mijn leven. Nu moet ik vechten voor
mijn dood!”
Anno 2016 zou een pilletje wellicht de oplossing zijn? Ook verstrekt door niet-artsen? Politici zijn namelijk erg “barmhartig”.
Je moet toch niet denken aan de groep psychiatrische
patiënten die dood willen maar niet wilsbekwaam zijn. Pilletje?
Adolescenten die het leven even niet meer zien zitten door
schommelingen in de hormoonhuishouding en daardoor labiel zijn? Pilletje?
Mensen die tijdelijk met een depressie te kampen hebben. Pilletje?
Militairen met een PTSS syndroom die een pilletje bij de
buurtsuper kunnen scoren om suïcide te plegen, omdat het leven op dat moment te
zwaar is?
Of niet-medici die duizenden depressieve bejaarden - juist omdat het hen aan liefde en aandacht
ontbeert - een fijn levenseinde pilletje verstrekken?
Of zouden er wellicht betere mogelijkheden zijn, zoals meer aandacht voor de medemens,
intensievere zorg, meer handen aan het bed of betere therapie mogelijkheden?
Dus in plaats van te blijven bezuinigen op de
gezondheidszorg, beter investeren in zorg?
Orgaandonatie
Medio september kwam het bericht – wederom vanuit D66 – over
verplichte orgaandonatie
waarin
D66 een wet voorstelde dat men “zonder
bezwaar automatisch orgaandonor zou zijn “.
De reacties vanuit de bevolking waren talloos. Men deed vooral een beroep op het
“auteursrecht” van het eigen lichaam, het recht tot zelfbeschikking dat ons
steeds meer ontnomen werd en de opmerking dat het een schending was van de
integriteit van elk individu door zulke wetten in te voeren. Om die redenen stemden velen een veelzeggend NEE op deze bizarre wet.
Zou de “zelfmoordpil”
dan de oplossing zijn? Ook voorgeschreven door niet-artsen? Je lost grote
problemen op als wachtlijsten, ellendige patiënten die alleen maar veel kosten
en tot last zijn voor de maatschappij.
Zo maar 6 vliegen in één klap voor D66 om de orgaanwet en de zelfmoordpil er doorheen te
loodsen:
1. Het “bejaardenprobleem” c.q. vergrijzing wordt direct
opgelost.
2. Langdurige zorg kan worden "afgerond."
3. Een groot deel psychiatrische patiënten is dan ook
voorgoed “genezen.”
4. De so called “vluchtelingen” kunnen gratis van dat geld
worden bekostigd.
5. Het pensioendrama verdwijnt als sneeuw voor de zon.
6. Organen kunnen vrijelijk geoogst kunnen worden bij de
grote groep wilsonbekwamen.
Dus, wie bepaalt eigenlijk
of het leven Voltooid of Klaar is?
U?
Of de overheid?
Kiest u maar.
Zelf graag!
Pas goed op uw oudere
familieleden die geheel afhankelijk zijn van verzorging. Want kennelijk heeft de
overheid haast bij het opruimen van ouderen en organen te werven van diegenen
die zich niet registreerden in het donorregister. En dat zijn er nogal wat in de
groep van wilsonbekwamen, jong en oud!
En vergeet vooral
niet u zelf te registreren bij het donorregister, al is het alleen
maar om uw keuze zelf vast te leggen
en dat het u niet wordt opgedrongen. Want het is niet de overheid die
over uw lichaam beslist, bij leven en/of bij dood.
Dat bent u zelf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten