Medisch Specialist zeer Sceptisch over Coronabeleid

Zorgcapaciteit is het kernprobleem. 

Maar er is méér aan de hand,

Veel meer….. 

door Mathilde van Vliet

 

Het probleem van de huidige zorg is niet alleen het aantal bedden maar het toenemend tekort aan verpleegkundigen en verzorgenden. Door ruime bezuinigingen en op basis van 'marktwerking' in de zorg gingen ziekenhuizen failliet, werden duizenden verpleegkundigen ontslagen en kwamen er geen nieuwe voor terug.

Ik sprak met een snijdend medisch specialist die uiteenzet wat de pijnpunten zijn in de zorg, hoe dit al langere tijd speelt en hoe alles langzamerhand wordt opgehangen aan het coronavirus. Hij is verontrust over de zorgcapaciteit, de registratie van coronabesmettingen en -sterfte, de negatieve gevolgen van het vertragen van de Covid-besmettingen en de wijze waarop de cijfers worden gepresenteerd door de overheid. 

Hij ziet wel mogelijke oplossingen voor de zorgproblematiek.

Om privacy redenen wordt de naam van de geïnterviewde arts niet genoemd, evenals de naam van het ziekenhuis waar hij werkzaam is, omdat een afwijkende mening afgestraft wordt.

[naam en adres bekend bij de redactie]

 

Welkom. U had het in ons voorgesprek al over het capaciteitsprobleem in de zorg. Hoe ziet u dat?

De zorgcapaciteit is afgelopen tien tot vijftien jaar onder de bezielende leiding van onze overheid steeds verder verlaagd. 

In het kader van de bezuinigingsdrift en de “marktwerking” is een flinke reductie doorgevoerd van het aantal ziekenhuisbedden, het aantal IC-bedden, maar ook capaciteitsreductie in andere zorginstellingen. Resulterend in een opvallend verschil in Europa qua onder meer IC-capaciteit, waarbij Nederland het allerlaagste aantal IC-bedden heeft per honderdduizend inwoners. 

Duitsland heeft het hoogste aantal IC-bedden per honderdduizend inwoners en heeft daarmee een capaciteit die bijna acht keer groter is. Het is daarom niet verbazend - dat ondanks de crisis die ook in Duitsland toesloeg vorig jaar - dit land de capaciteit had en ook nu weer heeft om Nederlandse patiënten te behandelen.

Sinds de reductie van bedden, zowel op afdelingen als intensive care afdelingen (IC’s) is er gedurende vele jaren – lang voor de corona-uitbraak – een probleem met de capaciteit geweest. Met de komst van corona is dit onder een vergrootglas komen te liggen, waardoor het lijkt dat dit een nieuw probleem is.

Aangezien ik in mijn vak te maken heb met veel patiënten die ik behandel en die nabehandeling behoeven op een IC, word ik al jaren - dus ook lang voor de corona-uitbraak - geconfronteerd met het probleem dat patiënten die voor operatie zijn opgenomen, niet behandeld kunnen worden, omdat er geen IC-plek is. 

Recent werd met tranen in de ogen door minister De Jonge gezegd dat “er een patiënt niet geopereerd kon worden doordat er geen IC-bed was”.

Dan komt er ook nog een patiënt in beeld, die in zijn operatiejasje, nuchter en wel klaarligt voor operatie en dan medegedeeld krijgt dat de operatie niet doorgaat; ik heb de afgelopen tien tot vijftien jaar niets anders meegemaakt!

Wordt hiermee niet ontzettend op de emoties van de mensen ingespeeld?

Zeker en ik vind het ontzettend jammer omdat het de indruk wekt dat er een nieuw probleem is, dat bovendien zou worden veroorzaakt door ongevaccineerden. 

De emoties van die patiënt zijn duidelijk, maar die waren niet anders dan die van de patiënten die ik jaren voor corona om die reden niet geopereerd weer naar huis moest ontslaan. Soms overkwam dat een patiënt twee en heel soms zelfs wel eens drie keer!

Nu wordt het capaciteitsprobleem in de media voorgesteld als een “ernstig” probleem, maar dat was het al lang. Er was alleen geen aandacht voor.

Hoe komt het dat de politiek hier nooit echt aandacht aan heeft besteed?

Er is nooit aandacht aan besteed omdat het niet “media interessant” was. 

Het aantal IC-opnames en overledenen ten tijde van griepepidemieën, waarbij er ook een overbelasting was van de te beperkte capaciteit, kregen nauwelijks aandacht in de media. En toen waren er geen dagelijkse talkshows, gevuld met deskundigen om te vertellen hoe ernstig de situatie is. 

De maatregelen van de politiek volgen vaak op wat de journalistiek tot belangrijk verklaart.

Zou er een oplossing voor zijn vanuit uw visie en vakgebied?

Dat denk ik wel en het gaat dan om oplossingen op lange en korte termijn.

Het probleem is, dat de maatregelen in de strijd tegen corona vooral gebaseerd zijn op het beperken van de instroom van patiënten. Hoe beperkter de capaciteit, hoe meer behoefte om de instroom te beperken. Dit tracht men te bereiken door de kans op besmetting te verkleinen door middel van maatregelen - mondkapjes, de anderhalve meter, lockdowns et cetera. Voorts zijn er natuurlijk de vaccinaties.

De mens is uitgerust met een immuunsysteem, dat tot doel heeft om indringers van buiten - zoals virussen en bacteriën - uit te schakelen. We leven nu eenmaal in een wereld waar deze indringers bedreigingen vormen en dit zal nooit veranderen.

Het is onmogelijk om dit virus te laten verdwijnen. Uiteindelijk zal via natuurlijke immuniteit nog wel sprake zijn van infecties zoals deze, maar niet in de mate dat dit een crisis zal veroorzaken. Er kunnen zich evenwel natuurlijk nieuwe virussen voordoen, waarvoor nog geen immuniteit is opgebouwd en dan kan er weer opnieuw een grote epidemie optreden. Dit is uit de geschiedenis wel bekend.

 

Voor de lange termijn zie ik de oplossing in een globale immuniteit van de bevolking.

De natuurlijke immuniteit - en dat is inmiddels ook wel vast komen te staan aangaande corona – levert de beste weerstand.

Een andere lange termijnoplossing is het structureel uitbreiden van de zorgcapaciteit, dus ook de IC-capaciteit. 

Er is wel onderzoek gedaan naar de bezettingsgraad die maakt, dat je in tijden van crisis het probleem nog aankan. Dit wordt voor de IC becijferd op 75%.In Nederland wordt gestreefd naar een zo hoog mogelijk bezetting, liefst tegen de 100%.

Stel je eens voor dat je voor een bepaalde regio uitrekent hoeveel brandweerlieden gemiddeld nodig zijn om in de loop van een jaar alle branden in die regio te blussen. Stel dat een bezetting van 4 gemiddeld is ingezet om te blussen en je zou daarom vervolgens altijd 4 brandweerlieden paraat laten zijn. Elk weldenkend mens snapt, dat de consequentie is, dat bij een fikse brand er veel te weinig capaciteit zal zijn. Er zijn niet constant branden en bij voldoende capaciteit bij grotere branden zal er een ogenschijnlijke overcapaciteit zijn van brandweerlieden, die een groot deel van de tijd geen branden blussen. Branden zijn onverwachte en onvoorspelbare gebeurtenissen. 

Dat geldt met name ook voor ziekte waarvoor - in geval van het veel voorkomen ervan - een reservecapaciteit noodzakelijk is om dit het hoofd te kunnen bieden. Het gaat om onvoorspelbare pieken en dalen.

Hugo de Jonge verklaarde in oktober dat hij de IC-capaciteit wilde uitbreiden naar meer dan 1350 bedden. Maar dat lijkt me sterk bij het tekort aan verpleegkundigen.

Dat kan dus ook helemaal niet en dat is heel eenvoudig te berekenen. Na de eerste piek in 2020 was het een goed plan geweest om de IC-capaciteit structureel te vergroten. Dat is niet gebeurd en de politiek is dit kennelijk ook niet van plan. Als dit alsnog zou gaan gebeuren, dan kost dat natuurlijk tijd, omdat dan meer personeel moet worden opgeleid. Vier jaar is nodig voor een basisopleiding verpleegkundige; 2 jaar voor een specialistische vervolgopleiding zoals intensive care verpleegkundige.

De capaciteit is dus sinds de eerste crisis in 2020 niet structureel vergroot. Je kunt wel tijdelijk een aantal bedden als IC- bedden gebruiken. Bijvoorbeeld bedden van de uitslaapkamer, wat ook een soort IC is of bedden van een ander specialisme waar ook IC-capaciteit is. Dat benoem je dan tot corona-capaciteit. Dus dan kun je het aantal IC-bedden een beetje opvoeren, maar wel ten koste van andere zorg. 

Bovendien is het aantal beschikbare IC-bedden - los van die niet-structurele uitbreiding – eigenlijk ten opzichte van die eerste crisis juist afgenomen. Dat heeft te maken met het feit dat er langzamerhand verpleegkundig personeel afgehaakt heeft na 2020 en er een hoog ziekteverzuim is, niet alleen door coronabesmettingen, maar doordat het personeel opgebrand is, minder willen werken pf zelfs een andere baan zochten. 

Een IC-bed hebben is één ding, maar het personeel zal er ook moeten zijn. Er is nu onvoldoende personeel is voor de oorspronkelijke beschikbare IC-bedden en daarom staan er bedden leeg.

Het inzetten van het leger, het Rode Kruis en studenten op een IC na een 2-daagse cursus acht ik volstrekt ridicuul en zal ogenschijnlijk alleen een verbetering geven van de kwantitatieve personeelsaantallen, maar nauwelijks een bijdrage leveren aan kwalitatieve en adequate zorg. Dus dat is ook geen oplossing voor de korte termijn. 

"Oooh, wat was er veel waardering voor de verpleegkundigen 

na de eerste golf, maar toen er in de Tweede Kamer 

moest worden gestemd over een structurele (en mijn inziens terechte) 

verhoging van de financiële waardering 

liepen de regeringspartijen de Kamer uit!

Een gênante vertoning!"

 

Lijkt het erop de zorg van de IC tot aan thuis stagneert?

Dat klopt, maar dat probleem was er ook al lang voor de corona crisis. Er werd niet alleen bezuinigd in de ziekenhuizen, maar in de hele zorgketen. 

Als een patiënt van de IC kan worden overgeplaatst naar de verpleegafdeling, dan lukt dat niet altijd, omdat er op de afdeling geen plaats is. Dan blijft de patiënt dus onnodig op de IC tot er wel ruimte is op de afdeling.

De verpleegafdeling op haar beurt kampt met patiënten die wel kunnen worden ontslagen, maar nog nazorg behoeven, zoals verpleeghuis, hospice of bijvoorbeeld thuiszorg. Daarvan is de capaciteit ook niet toereikend, waardoor patiënten dan nog opgenomen blijven.

Vanwege de krapte worden patiënten ook eerder ontslagen, maar ze hebben dan wel vaker nog zorg nodig, die niet altijd direct voor handen is. Dit verstoort de doorstroming en heeft daarmee nog een extra ongunstig effect op de IC-capaciteit.

Structurele uitbreiding van alleen de capaciteit van de IC niet voldoende. Dit zal in de gehele keten moeten plaatsvinden.

U benoemt net de beddenproblematiek. In de media staan geregeld uitspraken van politici dat "ongevaccineerden onterecht IC-bedden bezetten." Dat is nogal een uitspraak. Hoe staat u daar tegenover?
Dat is volslagen onzin, want dat zou betekenen dat we alleen nog maar patiënten zouden behandelen die zich "keurig netjes hebben gedragen", niet roken, geen overgewicht of suikerziekte hebben, die geen overmatig gebruik van drank of drugs maken, kortom: een "normaal" leven hebben geleid. En dan heb ik het nog niet eens over mensen die aan risicovolle sporten doen. Alle sportletsels, die ook een enorme druk op de gezondheidszorg veroorzaken worden ook allemaal keurig behandeld. Dus iedereen heeft recht op zorg, of je nu gevaccineerd bent of niet, dat maakt helemaal niet uit.

Dat staat ook vast in de Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO). Wordt met zo'n stelling door een arts onderscheid gemaakt tussen patiënten, tussen mensen, m.a.w.: bestaat er een medische apartheid? Er zijn geluiden dat artsen weigeren om ongevaccineerden te behandelen, als ze die vrijheid hadden. Kan dat zomaar? 

Nee, natuurlijk kan dat niet! Als je dat soort dingen zou invoeren, dan krijg je een veel uitgebreider scenario, namelijk dat iemand met een hoog BMI niet meer in aanmerking zou komen voor een behandeling, omdat hij vanwege zijn hoge BMI misschien eerder op de IC komt. Deze patiënt bezet een IC-bed, dat hij eigenlijk niet zou 'mogen' hebben omdat iemand anders met een lagere BMI dat nodig heeft en ga zomaar door.

Berichten over een "zwarte golf" zijn bijna dagelijks in het nieuws te vinden. Is er volgens u een oplossing om dergelijke gezondheidsproblemen te voorkómen? 

De “zwarte golf” is een relatief begrip. Het is de overgang van een relatief tekort aan IC-capaciteit, naar een absoluut tekort, waarin je keuzes moet maken wie wel en wie niet opgenomen moet worden. Dit hangt natuurlijk volledig af van de behoefte aan IC-bedden en van het aantal beschikbare IC-bedden in Nederland.

Het is zeer van belang om mensen te motiveren een gezond leven te leiden, zodat zij weerbaarder zijn voor ziektes zoals infecties en de eventuele complicaties daarvan. Hierdoor zal de behoefte aan IC-bedden afnemen, maar dat is niet morgen voor elkaar en behoort dus ook tot de lange termijnoplossingen. 

De maatregelen van de overheid zijn erop gericht om het aantal besmettingen per tijdseenheid te reduceren en daarmee de behoefte aan IC-bedden meer over de tijd uit te spreiden. Denkt u dat dit zinvol is?

De politiek heeft ervoor gekozen de beddencapaciteit niet te vergroten, wat in mijn optiek geen goede beslissing was. 

De overheid tracht nu het aantal geïnfecteerden en eventuele potentiële opnames in ziekenhuizen en IC te beperken door maatregelen. Het is de vraag hoe effectief die maatregelen zijn. Een stabilisatie of daling van het aantal besmettingen na het instellen van dit soort maatregelen bewijst totaal niet dat deze werkelijk effectief zijn. Er zijn immers vele factoren die hierin een rol spelen.

Bij een virale verkoudheid zijn antibiotica niet effectief en het herstel treedt veelal spontaan op in één of twee weken. Indien er toch antibiotica worden voorgeschreven bewijst dit het herstel niet dat antibiotica wel effectief zijn voor een virale infectie.

Anderzijds is er nog een nadelig effect van het vertragen van de verspreiding - als het ware uitsmeren in de tijd. 

Coronavirussen muteren snel. Hoe langer het corona- virus in omloop blijft, hoe meer mutaties, hoe groter het risico op nieuwe varianten, waarvoor onvoldoende immuniteit is opgebouwd, al dan niet met een vaccin. Waarna een herhaling van de cyclus. We blijven dan achter de feiten aanlopen.

Tegenwoordig is in de Westerse wereld de gezondheidszorg natuurlijk optimaal. Hoe staat u tegenover extra toevoeging van vitamine D3?

Het is al lang bekend dat, in de Westerse wereld met name, vitamine D-gebrek endemisch voorkomt. Dat wil zeggen dat een heel groot deel van de bevolking een te laag vitamine D gehalte heeft, ook al zijn ze voldoende blootgesteld aan zonlicht.

Bij de bevolking leeft het idee dat vitamine D belangrijk is voor "je botten"; men kent de rachitis/Engelse ziekte wel. Maar vitamine D is niet alleen van groot belang voor de ontwikkeling van het beenderenstelsel, maar het is ook een heel belangrijke stof voor het immuunsysteem.

Ook dat is al lang bekend en er zijn ook een groot aantal wetenschappelijke artikelen over. Desondanks is het tot mijn verbazing in Nederland nog steeds zo dat er bij huisartsen of elders in de gezondheidszorg niet veel aandacht is voor het vitamine D gehalte bij de bevolking. Dat zou eigenlijk bij een routine bloedonderzoek gecontroleerd moeten worden en zo nodig aangevuld. 

Er zijn ook artikelen gepubliceerd over dit onderwerp met betrekking tot corona. Bij onderzoek van coronapatiënten op de IC blijkt dat het overgrote deel van deze patiënten een te laag vitamine D gehalte heeft. In een enkele publicatie zelfs 100% van deze patiënten. Ook wordt in een artikel gesteld, dat voldoende vitamine D in het lichaam de kans op de noodzaak om op een IC behandeld te worden een factor 14 kleiner maakt.

Dit biedt bij uitstek de mogelijkheid om aan preventie op de korte termijn te doen. Het is eenvoudig, goedkoop en snel toe te passen. Als het doel van de overheid is om de toestroom van IC-patiënten te reduceren zou dit toch op z’n minst kunnen worden toegevoegd aan het beleid.

Zweden staat bekend om de vele zonuren 's zomers. Is het vitamine D-peil daar onder de bevolking wel op orde?

In Zweden speelt dit probleem ook. Maar Zweden kent al heel lang een beleid om mensen voor te lichten en te adviseren vitamine D tekort aan te vullen. Wellicht dat dat een verklaring biedt voor het gunstige beloop van de epidemie in Zweden ondanks het “losse” beleid aldaar.

Heeft het er wellicht mee te maken dat vitamines niet veel geld opleveren en vaccins wel?

Met de corona vaccinatie is heel erg veel geld gemoeid. Er zijn ook voorbeelden en hardnekkige berichten over belangenverstrengeling. Hierover kan verder moeilijk een uitspraak doen. 

Dat de vaccinatie een effect heeft of in ieder geval had op het minder ernstig ziek worden lijkt een feit. Maar ook is een feit, dat de bescherming afneemt en misschien helemaal zal verdwijnen, nog afgezien van nieuwe varianten, waar de vaccins slecht of helemaal niet beschermen.

Verder kan ik de motivatie voor het voortzetten van dit beleid niet goed begrijpen en ook niet dat het op orde brengen van het vitamine D-gehalte in de bevolking geen enkele aandacht krijgt. 

Is er een grotere oversterfte door corona?

Als we nu kijken naar de coronacrisis, dan kom je natuurlijk in de getallen terecht. Wat je zou je willen weten is of er een oversterfte is door corona en of dit nu significant meer is dan de oversterfte in andere jaren met epidemieën.

Wanneer je kijkt naar de totale sterfte door alle oorzaken - inclusief infectieziekten - dan krijg je een vergelijkbaar beeld over de jaren.

Bij corona is het niet keihard aangetoond dat er een enorme toename van de oversterfte geweest in vergelijking met seizoenen waarin influenza erg toesloeg. Met name ouderen en mensen in verpleeghuizen stierven tijdens influenza. Bij corona is dat eigenlijk precies hetzelfde. Mensen die een ernstige infectieziekte krijgen - zoals door corona en influenza, die al een verlaagde weerstand hebben (door hart en vaatziekten, chemotherapie, ernstige longproblemen, kanker of omdat ze oud zijn) - lopen een groter risico om het uiteindelijk niet te redden.

Een overlijden wordt als corona-sterfte geregistreerd als een patiënt overlijdt en een positieve corona-test had. Het maakt dus niet uit of iemand is overleden aan onderliggende aandoeningen met corona of door corona. Daar het vooral ouderen zijn, met onderliggende aandoeningen die overlijden, is er een vertekend beeld van de “corona-sterfte”.

Zou u een voorstander zijn om het voorbeeld van Zweden te volgen, die de coronamaatregelen geheel losliet? 

Zeker. Zweden liet de maatregelen los. Daar is groepsimmuniteit opgebouwd en dus is de natuurlijke weerstand vergroot. De coronavirussen blijven, daar kunnen we niks aan veranderen. Maar net zoals met alle grote pandemieën die er geweest zijn, eindigen deze ook weer. Waar de bevolking een voldoende grote immuniteit heeft opgebouwd, krijgt het virus niet meer de kans.

Ik zou er een voorstander van zijn om het coronavirus redelijk snel te laten circuleren onder de bevolking, omdat de jongere mensen – pakweg de groep onder de veertig/ vijftig jaar – weinig last hebben van het virus. Die kunnen wel ziek worden, maar belanden niet massaal in het ziekenhuis.

Jonge kinderen kunnen hun ouders aansteken en dan vervolgens de oudere groep, opa’s en oma’s. Hoe voorkom je dat dan?

Er is al vroeg in 2020 een pleidooi gehouden om een omgekeerde lockdown toe te passen waarbij je de kwetsbaren en ouderen beschermt door die groep te isoleren. Dat zou dan een heel ander beeld hebben gegeven. Je had dan het virus rond kunnen laten waren: festivals open, mensenmassa’s dicht bij elkaar, met als resultaat een veel snellere en grotere groepsimmuniteit. Op het moment dat die groepsimmuniteit er is, zijn al die mensen resistent en kunnen ze hun opa of oma niet meer besmetten, want het virus heeft dan geen kans meer.

Maar de politiek zag hiervan af. Een van de argumenten was, dat men geen tweedeling in de samenleving wilde. Gevolg was, dat het met de maatregelen van een algemene lockdown voor deze groep precies op hetzelfde neerkwam als in geval was van een omgekeerde lockdown.

En intussen is er wel degelijk een tweedeling in de maatschappij tussen gevaccineerden en ongevaccineerden ontstaan, die door de overheid ook nog eens wordt aangewakkerd.

Ik vind het geen goede zaak dat mensen onder de veertig jaar worden gevaccineerd en al helemaal niet tussen twaalf en achttien jaar, laat staan nog jonger.

We hebben te maken met een vaccin, waarvan zelfs de industrie zegt geen verantwoordelijkheid nemen voor bijwerkingen omdat het vaccin zich nog in een experimenteel stadium bevindt. We hebben namelijk te maken met een fase 3/ fase 4-onderzoek. Terwijl gebruikelijk is dat na het afsluiten van fase 4 een vaccin/ medicament goedgekeurd wordt voor gebruik. Het is verwerpelijk, om in deze fase een hele bevolking onderwerp van onderzoek te maken.

Stefan Oelrich topman van Bayer heeft in oktober 2021 verklaard, dat het coronavaccin helemaal geen vaccin is, maar een cel- of gentherapie. Hij gaf daarbij aan, dat als ze dat toen als gentherapie hadden benoemd het overgrote deel van de bevolking (95%) daar niet op was ingegaan, dus is het een “vaccin” genoemd, maar in de pure zin van het woord geen vaccin.

Dus eigenlijk zijn we misleid?

Het zijn niet mijn woorden. Ten eerste geeft de farmaceutische industrie toe dat het eigenlijk gentherapie moeten worden genoemd. Ten tweede hebben zij in contracten met overheden aangegeven dat het om een experimentele therapie gaat en dat zij daarom geen enkele verantwoordelijkheid nemen voor de late gevolgen. En deze late gevolgen kunnen we dus niet weten.

Inmiddels zijn er ernstige en belangrijke bijwerkingen vastgesteld. In geval van bijwerkingen, moeten ernst en frequentie goed worden bijgehouden. Dit is nodig om de balans op te maken of de effecten van de behandeling opwegen tegen de risico’s ervan. Je kunt je afvragen of de registratie van bijwerkingen of nadelige gevolgen goed verloopt. Misschien dat die balans bij vaccinatie voor ouderen en kwetsbaren gunstig uitvalt, maar dat is voor de gezonde jongere groep - die een geringe kans op opname heeft, een nog geringere kans op de noodzaak van een IC behandeling en minimale kans op overlijden door corona - te betwijfelen.

De betrouwbaarheid van cijfers is afhankelijk van de wijze waarop ze worden geregistreerd. Als dat niet goed gebeurt, zeggen de cijfers niet veel meer

Het is duidelijk dat de overheid de cijfers gebruikt om vaccinaties te promoten. Laten we aannemen dat de cijfers kloppen. 

De vraag is vervolgens: hoe presenteer je ze? Kijk je naar recente ontwikkelingen op termijn van een week, of presenteer je een gemiddelde over drie maanden omdat dat een betere ondersteuning geeft van het beleid? Met een bepaalde presentatie kan de informatie die je naar buiten brengt dus makkelijk worden gemanipuleerd. Zelf als alle cijfers op correcte registraties zijn gebaseerd.

Als je op een andere manier naar de cijfers kijkt, dan zou je tot een andere conclusie komen. Wanneer je analyses en grafieken ziet van Maurice de Hond, die dezelfde cijfers gebruikt als de overheid, maar in een ander en meer gedetailleerd perspectief plaatst, komt daar een ander beeld naar voren.

 

De PCR testen zouden niet betrouwbaar zijn volgens wetenschappers. Zou je dan niet beter stoppen met testen?

Om snel te testen hebben we momenteel niets anders. Wel ben ik er wel een voorstander van om te stoppen met testen en ook met de lockdowns en de andere maatregelen. Ik ben er nog steeds voor om die oudere kwetsbaren te beschermen in plaats van de ongevaccineerden te isoleren. 

Maar dat heeft geen politiek draagvlak. 

Wat is uw visie ten aanzien van de QR- code?

Dat is een belangrijk punt. Er was een Op1 aflevering en tijdens die uitzending zaten een aantal mensen op anderhalve meter afstand van elkaar rond de tafel. Die mensen hadden allemaal een gunstige QR-uitslag. Die 'mochten' daar dus zitten. 

Er was ook iemand uitgenodigd die een toch iets andere mening had. Die persoon was niet gevaccineerd. Hij had zich vlak voor de uitzending laten testen. De test was negatief. 

De aanwezigen met een groen vinkje bij controle van de QR-code waren niet getest. Aannemende dat de test betrouwbaar was, was de geteste persoon de enige, waarvan vaststond dat hij niet besmettelijk was. Dus je zou zeggen dat deze genodigde ook aan tafel kon plaatsnemen. Maar nee, hij moest op afstand zitten, ergens achterin, ver van de tafel, want hij was niet gevaccineerd. Dat geeft aan in wat voor waanzin we leven.

Hoe ziet u de toekomst op korte termijn met betrekking tot de coronacrisis?

Op de korte termijn zie ik het somber in, omdat men met krankzinnige maatregelen bezig is, die niet gaan werken. Ik hoop eigenlijk dat we een heel strenge lockdown krijgen. 2G mag wat mij betreft ingevoerd worden, alleen al omdat na een korte tijd zal blijken dat dit beleid helemaal geen effect zal hebben.

De 2G maatregel zou wel eens kunnen leiden tot massaontslagen, wanneer de vaccinaties verplicht worden gesteld. Binnen de zorg is bekend dat een groot aantal zich niet wil laten vaccineren. Hoe ziet u dat voor zich?

Ik kon me eerlijk gezegd niet voorstellen dat zo’n maatregel in de zorg doorgevoerd zou worden. Maar inmiddels zijn er al nadrukkelijke stemmen om vaccinatie verplicht te maken, zoals in sommige landen met bij weigering een dwangsom per maand als straf.

Iedereen is bekend met het enorme tekort aan personeel. IC-bedden staan leeg, omdat er niet voldoende personeel is. 

Stel je voor dat 20% van de verpleegkundigen zegt dat zij zich niet willen laten vaccineren en die zouden allemaal worden ontslagen, waar staan we dan? Dan hebben we echt een probleem. Want dan gaan er nog meer IC-bedden dicht. 

Er is binnen alle sectoren een groot tekort aan verpleegkundigen en verzorgenden. Hoe denkt u vanuit deze crisis (jonge) mensen warm te laten lopen voor deze beroepen?

De behandeling van een patiënt is een product geworden. Er moet efficiënt worden “geproduceerd”. In het kader van het beheersen en controleren van de kosten zijn er eindeloze administratieve verplichtingen ingevoerd en een groot aantal managers toegevoegd, veelal zonder enige affiniteit met of ervaring in de zorg. Een grote kostenpost. 

Dit is – van specialisten tot verzorgenden – fors extra belastend. 

Veel tijd om echte aandacht aan een patiënt te besteden is er niet meer.

De werkdruk is hoog. Ook voor een mooi vak als verzorgende en verpleegkundige geldt, dat als je geen plezier en voldoening uit je werk kunt halen, het niet makkelijk is dit vol te houden. Er moet een balans zijn tussen voldoening, mate van belasting, waardering en honorering. Die balans is zoek.

Oooh, wat was er veel waardering voor de verpleegkundigen na de eerste golf, maar toen er in de Tweede Kamer moest worden gestemd over een structurele (en mijn inziens terechte) verhoging van de financiële waardering liepen de regeringspartijen de Kamer uit. Een gênante vertoning!

Er is belangstelling genoeg, maar voordat dit zal resulteren in meer verpleegkundigen en verzorgenden zal die balans moeten worden verbeterd. 

Hoe zou uw favoriete kabinet eruit zien? Zouden daar artsen en verpleegkundigen in moeten zitten?

In 1989 trad Hans Simons aan als staatssecretaris van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur. Voor mij is dat een belangrijke negatieve kentering geweest in de organisatie van de gezondheidszorg. Later kregen we mevrouw Borst. Zij was internist, werd later hoofd van de bloedbank van het academisch ziekenhuis Utrecht en weer veel later medisch directeur van datzelfde ziekenhuis. In mijn ogen was dat niet een dokter die bekend was met de werkvloer. De latere ministers waren mogelijk goede bestuurders, maar zonder kennis en voeling met de medische praktijk. Ik zou het heel goed vinden als een medicus deel zou uitmaken van het kabinet, maar dan wel een medicus die ervaring heeft met de dagelijkse praktijk in een de gezondheidszorg en met name die in het ziekenhuis. 

Een vakminister dus.  

  

Tot slot, zou u nog wat willen toevoegen?

Dit virus blijft en er zullen nieuwe virussen komen. Er vormt zich in de samenleving op een bepaald moment een immuniteit voor dit soort virussen, die veel beter is dan welk vaccin of gentherapie dan ook. Dat zagen we ook bij de Russische en Spaanse Griep. Dat zal wereldwijd zo gebeuren.

Investeer in gezondheid. Investeer in zorg. Dan zijn we beter bestand, maar voorkomen kunnen we het niet!

  

Conclusie

* De huidige organisatie van de gezondheidszorg zou herzien moeten worden.
* De tekorten aan verpleegkundigen en verzorgenden moet worden opgelost.
* De capaciteit van (IC)bedden moet drastisch worden verbeterd.
* De aanpak vanuit de huidige demissionaire regering is ontoereikend.
* Het coronabeleid is totaal verkeerd aangepakt.
* Het vitamine D-gehalte onder de bevolking zou structureel moeten worden bepaald en zo 

   nodig aangevuld
* Cijfers over de coronacrisis zouden duidelijker moeten worden weergegeven.
* Er moet gesneden worden in het aantal managers in de zorg.
* Medici zouden mede het beleid moeten bepalen op grond van de praktijkervaring
* Marktwerking dient de gezondheidszorg niet.

Amsterdam, 6 december 2021