Denk Goes Cuckoo!

One Flew Over The Cuckoos Nest was nog nooit zo actueel.

 

 door Mathilde van Vliet

 

 

De afspraak was in Het Torentje, zo werd mij verzekerd. Een wit gebouw lag in de luwte van de schaduwen van de bomen met hun lange uitlopers. Ik dacht toch dat die locatie elders was, maar mijn navigatie geeft aan dat ik hier moet zijn.

Bij de deur word ik vriendelijk verzocht mijn tas af te geven en ik word gefouilleerd.

Logisch denk ik nog, wie Het Torentje bestijgt dient dubbel gecheckt te worden op wapens en andere ongein. Een hoog geplaatste politicus moet natuurlijk goed beveiligd worden. 

Wanneer ik het Torentje betreed – het is inderdaad net een kleine toren – en naar de ruimte wordt geleid waar het interview zal gaan plaatsvinden, valt me de muffe geur, de vieze muren en de spinnenwebben op. Het stof dwarrelt op bij elke stap die ik neem en het is er eigenlijk gewoon smerig.

Een deur wordt geopend en ik zie mw. Simons in een stralend wit pakje op me afkomen. Haar fel gele pruikje steekt in contrast af met haar verschijning.

Ik steek mijn hand uit om haar goedendag te zeggen, maar ik zie tot mijn schrik dat haar witte jurkje nogal strak om haar heen zit en geen armen laat zien.

"Ja" grijnst ze, "ik ben en danseres en politicus en dit is dit is mijn vergaderpakje. Met de handen letterlijk op de rug gebonden. U moet weten dat ik als social media junkie op die manier afstand neem van al het aardse. Geen input, geen output, haha".

Ik glimlach begrijpend, terwijl ik me niet heel gemakkelijk voel.

 

In de hoek van de kamer zit een suffig type man dwaas in een emmer verf te roeren. Zwart haar. Oranje shirtje met een zonnetje erop. Vage blik. Beetje wezenloos, lijkt wel onder invloed.

“Gaat u vooral zitten” terwijl ze me een kale stoel aanwijst. Twee ietwat verwilderde mannen met baarden staan plotseling naast me en kijken me zeer dreigend aan. Ze doen me op een of andere wijze denken aan wolven. Grijze wolven met een valse oogopslag.

Sylvana staat zelf op en loopt naar me toe.

"Lust u een kopje koffie?"

Als door een wesp gestoken snellen de twee wolven naar Sylvana toe en fluisteren haar wat in het oor.

"Dit zijn mijn persoonsbeveiligers, twee neven van de Recep Erdoğan die er nauw op toezien dat ik dag en nacht wordt bewaakt. Want in dit land zijn al eerder aanslagen gepleegd op politici.

Oh sorry, geen koffie vandaag: ramadan, weet u wel?"

Ik neem me voor het interview direct maar te starten. Geen koffie. Dreigende sfeer van die twee.

In mijn binnenzak bevindt zich mijn schrijfboekje plus pen. Dat hebben ze niet gevonden bij het fouilleren beneden. 

- Mevrouw Simons, ik zou u graag willen vragen over de kwesties die momenteel spelen in de wereld. Wat er zoals is gebeurt in Oekraïne, wat vindt u daarvan?

"Oekraïne, is dat een nieuw chipsmerk? Oh ja, die vind ik wel lekker, vooral met zo’n dipsausje. Is het ook van Layes?"

- Volgens mij begrijpt u mij niet. Oekraïne. Het land. De MH17-ramp? Rusland?

"Ja, Rusland ken ik wel. Ik vloog een keer over Rusland. Had de verkeerde vlucht. Moest eigenlijk naar Suriname, maar had een verkeerd kaartje gekocht waaahaaa. Koud dat het daar was!"

- Hmmm…. Dus de MH17 zegt u helemaal niets?

“Is dat die rap van Appa? Goeie gozer, ik ken hem goed, heeft zulke goeie teksten."

- U heeft zich aangemeld bij de nieuwe politieke partij van Denk. Hoe denkt u over bijvoorbeeld de Armeense kwestie?

“Armeense wat? Is dat een nieuwe kroket? Klinkt lekker. Kennen we niet in Suriname. Daar hebben we wel kousenband, heb je dat wel eens op? Dat is zo lekker! Of baka bana. Roti, man, daar vreet ik mijn vingers bij op!”

- Nou nee, dat gaat over genocide op miljoenen Armeniërs, gepleegd door de Turken.

 

Plotseling begint een van die wolven te sissen en snelt af op Sylvana die hoogst verbaasd opkijkt naar de wild gebarende man.

Waar is zijn muilkorf, wilde ik bijna vragen, maar slik tijdig mijn woorden in.

Sylvana vervolgt: "Je kunt dat het best aan Tunahan vragen. Ik vind er niets van. Ik dans! Kijk!"

Terwijl ze opstaat en rondjes gaat draaien. "Volgende vraag alsjeblieft ”.

Juist.

Sylvana gaat weer zitten en luistert aandachtig.

- U zei ooit 'Het is tijd voor het echte Nederland, ook in de Kamer.' Wat bedoelt u daarmee?

"Precies wat ik zeg. Tegenwoordig zie ik de mens als een spiritueel wezen. Na het douchen masseer ik mezelf met een heerlijk geurende etherische olie en heb ik een goed gesprek met mezelf in de spiegel. Dat is wat ik wil bereiken in dit land. Dat men elkaar weer aankijkt in de spiegel en met elkaar praat. Gewoon, simpel, kijk in de spiegel, kam je haren en zorg dat je er netjes uitziet. Daar moeten we naar toe."

- En wat bedoelt u daar precies mee??

"Dat je je niet moet schamen voor je uiterlijk. Als je stijl wit haar hebt, kun je overwegen een kek pruikje op te zetten. Dat ziet heel wat beter uit dan dat vlashaar wat de meeste tatta’s hier hebben. Kijk, ik heb een kleurtje, maar dat wil niet zeggen dat men de spot met mijn bevolking moet drijven door bijvoorbeeld zichzelf te schminken met Sinterklaas zodat ze op mijn roots gaan lijken?! Hoor je? Dat is puur racisme en discriminatie! De slavernij moet afgelopen zijn!!"

Sylvana kleurt diepzwart en windt zich zichtbaar op zodra het woord racisme de dikke lippen passeert.

- Ik had het hier niet over Sinterklaas, ik zou graag van u willen weten wat u  bedoelt met die spiegel en of u als politicus mensen kunt adviseren dagelijks in de spiegel te kijken.

"Jaja, je houdt me voor de gek he? Net als die Martin Šimek in DWDD waarin hij het over ‘die zwartjes’ had. Zo denigrerend. Ik ben een Godin!"

 

Plots springt ze weer op en begint heftig zwevend door de kamer te lopen. Ze mist alleen

Ik...ben een godin.....

haar armen door de dwangbuis, zodat ze geen vliegbewegingen kan maken. Wolf 1 lijkt iets te zeggen via een oortje, terwijl Wolf 2 met het schuim op de lippen dit tafereel gadeslaat.

- Wat bedoelt u daar precies mee, dat u een 'godin bent'?

“Wat ik daarmee bedoel? Wat ik daarmee bedoel???!!!

Hoezo? Verstaat u mij soms niet? Omdat ik een kleurtje heb? Nou, ik ben hier geboren en getogen hoor! Jij racist!!”

 

Een dreigende blik van een van de wolven doet haar verstillen.

- U zit nu in een partij die niet zoveel moet hebben vrijheid van meningsuiting en vrijheid van pers, als ik naar het land kijk waar uw beide partijgenoten vandaan komen. Hoe staat u daar tegenover?

Sylvana gaat weer zitten en neemt het woord.

“Nou, die pers van laatst was van Ikea en ging als snel kapot. Ik moest die sinaasappels helemaal met de hand doen, damn! Dus die vrijheid van pers is er wel hoor. Ik was alleen het bonnetje kwijt en kon ‘m niet meer terugbrengen. Racistische winkel. Zeker omdat ik zwart ben hè?”

Bijna schiet ze weer in een woedeaanval.

- Mevrouw Simons, het gaat hier niet over een sinaasappelpers maar over de vrijheid van meningsuiting. Zoals Ebru Umar – de columniste van Metro – die kortgeleden vastzat in Turkije.

Sylvana wordt dieprood tot donkerzwart en schreeuwt het bijna uit: "Oh, die kleremeid! Wat heb ik een hekel aan haar! Ik kan haar bloed wel drinken! Wat een racistische Turkin is dat zeg! Nee, daar wordt Nederland niet beter van. De racist. De fascist. Ze staat voor alles waar ik tegen ben!!! Weg met die vrouw!”

Sylvana kleurt nog donkerder dan ze al was en haar felgele pruikje lijkt wel op te vlammen in de schemerachtige kamer.

 

Plots lijkt er iets langs te schieten, maar het gaat te snel om precies te constateren wat het is.

Direct daarachter aan twee witte figuren die het eerste object vastpakken en tegen de grond drukken.

 

“Aah, gekke halve Gario…hé, Quinsy, wil je dat niet meer doen? Zo voorbij vliegen? Ik ben hier in gesprek ja? Beetje respect voor me!”

Het was sde uffe man die ik eerder in de kamer had zien zitten.

Terwijl Quinsy gesedeerd wordt afgevoerd door de twee verpleegkundigen wendt Sylvana zich weer tot mij.

"Waar was ik. Oh ja, je had het over die enge Turkin Ebru. Ik haat haar! Ik verfoei haar! Zij kreeg alle aandacht die ik nodig had! Zij zat daar in Turkistan en kreeg alle aandacht, terwijl ik hier het land leid. Niet zij. Ik ben hier de volgende Minister President!

Ze begint nog wilder te kijken en staat plotseling op en begint luidkeels door de kamer heen te gillen.

 

 

“Ik ben een godin….ik ben een godin!!!! God woont in mij en samen zijn we onverzettelijk!!!!”

 

De deur zwaait open en ook Sylvana wordt vastgepakt door twee medewerkers van de instelling en deze dienen haar een middel toe waardoor ze kalmeert.

De twee grijze wolven laten hun tanden zien, terwijl het gif in hun valse ogen opvlamt.

Wegwezen hier. 

Buiten loop ik door en kijk terug op het witte gebouw van de psychiatrische instelling "Het Torentje" dat in de luwte van de schaduwen van de bomen met hun lange uitlopers steeds verder van me af komt te liggen.

Sommige mensen zijn zo geschift als een ui en niet echt geschikt voor de politiek.

 

 

Cuckoos Nest voelde nog nooit zo dichtbij

 

 Amsterdam, 13 juni 2016