Helft Verhaal Verteld Voor Orgaandonatie

 

"Nu lijkt het erop dat de helft van het verhaal wordt weggelaten om maar aan donoren te kunnen komen."

 

 

Uit: Arts en Auto, december 2017, door dr. R.J.F van der Ven

 

 

 

0proep

Als voormalig huisarts heb ik mij de laatste jaren verdiept in de juistheid van het hersendoodcriterium en de daaraan gekoppelde uitspraak “De patiënt is dan overleden” van de Nederlandse Transplantatie Stichting (NTS) en het ministerie van VWS. Het valt me op dat er binnen de medische geen eensluidende visies zijn. Sterker nog: het ene land definieert hersendood anders dan het andere. Hetzelfde geldt voor ziekenhuizen onderling.

 

Een grondig onderzoek levert op dat er in het geheel geen sprake is van een overleden persoon bij hersendood, maar van een stervende patiënt. De Reclame Code Commissie kwam op 11 augustus 2017 tot de beslissende uitspraak dat de orgaandonatiecampagne van het ministerie van WVS niet door de beugel kan. 

Wat aan potentiële donoren niet wordt verteld, is dat hersendood ‘diagnose' is op basis van een protocol, waarbij sprake is van een uitval van hersenfuncties, maar niet van een officieel overlijden.

Door dit er niet bij te vertellen schaadt het ministerie het vertrouwen van het publiek, zo oordeelde de Reclame Code Commissie.

 

Ik ben op zoek naar Nederlandse artsen en verpleegkundigen (neurologen, neurochirurgen, anesthesisten, intensivisten, operatieverpleegkundigen), die bereid zijn (indien gewenst anoniem) een getuigenis te geven van de vragen die zij hebben bij de huidige donorprocedure.

Er zijn zeer veel buitenlandse artsen, niet de eerste de besten, die getuigenissen hebben afgegeven van hun beslissing niet meer mee te willen werken aan deze uitneemoperaties, 'omdat de patiënt niet echt overleden was'.

Het is heel belangrijk dat er ook in Nederland artsen opstaan die te kennen geven dat zij het niet eens zijn met de huidige gang van zaken. En is deze gang van zaken niet sowieso in strijd met de eed van Hippocrates?

 

Er zijn intussen meerdere tientallen voorbeelden van 'hersendood' verklaarde personen die, omdat de familie weigerde hen als orgaandonor op te geven, springlevend en gezond rondlopen.

 

Nu lijkt het erop dat de helft van het verhaal wordt weggelaten om maar aan donoren te kunnen komen.

 

Ik durf bijna de vraag niet te stellen hoeveel donoren er in leven hadden kunnen blijven als er meer behandeling en/of wachttijd was geweest.

De vraag is of er geen alternatieven zijn voor orgaandonatie en of er niet meer kan worden gedaan aan preventie (hoge bloeddruk, diabetes), zodat er minder organen nodig zijn. Wat nodig is een stevige protocollaire behandeling van hersendode patiënten. Om het hersenoedeem te verminderen en de tekorten aan diverse levensbelangrijke hormonen te suppleren en daarmee hersendode patiënten te redden.

Zowel de NTS als het ministerie van VWS zouden onderhand eens volkomen open kaart moeten gaan spelen. Ze moeten mensen die bij hun keuze voor of tegen het donorschap met vragen zitten niet langer voorzien van onjuiste en onvolledige informatie.

Nu lijkt het erop dat de helft van het verhaal wordt weggelaten om maar aan donoren te kunnen komen.

Het ligt in mijn bedoeling hierover een publicatie te verzorgen.

 

Graag zie ik uw reacties tegemoet. Mijn e-mailadres is rmtvdv@kpnplanet.nl

 

 

Uit: Arts en Auto, december 2017

 

 

 

Amsterdam, 7 februari 2018