D66's Verborgen Boodschap Voor Ouderen

 

 

"Het is allemaal de schuld van de ouderen"

 

door Mathilde van Vliet

“Ouderen te vaak naar spoedeisende hulp”, zo kopte De Telegraaf. Bijna op een verwijtende en snerende toon richting ouderen die vaak gedwongen gebruik moeten maken van de Spoedeisende Hulp (SEH). Alsof zij daar zelf voor kiezen.

Het is omdat ze thuis moeten blijven.

Er geen opvang meer is voor senioren.

Omdat het geld op is.

Bejaardentehuizen zijn opgeheven.

De gezondheidszorg wordt uitgekleed tot ver onder het bot.

Omdat de oudere medelanders gedoemd zijn weg te kwijnen thuis, daar waar ze eigenlijk niet meer zelfstandig kunnen wonen.

Senioren worden gedumpt op logeerbedden (tijdelijk) in verpleeghuizen als het “even niet meer gaat."

“Ongeveer 300 zorgorganisaties bieden tijdelijke opvang als het thuis even niet meer gaat, vertelt een woordvoerder van ActiZ. ‘Zorghotels, maar ook verpleeghuizen met logeerbedden of ruimte voor spoedopnames bijvoorbeeld. Daar kunnen patiënten herstellen, logeren, aansterken en revalideren.”

Een logeerbed, daar kun je het mee doen.

En dan weer opgekrast.

 

Kunduz-akkoord: Uitkleden van de zorg

Ouderen moeten verplicht thuis blijven wonen, hebben nauwelijks (thuis)zorg meer door verregaande bezuinigen.

Met de eindeloze beknibbelingen die al ingingen met het zogenaamde Kunduz-akkoord in 2012 – waar politieke partijen als VVD, CDA, D66, GroenLinks en ChristenUnie gretig ja op zeiden – werd een begin gemaakt van de afbraak van verpleeg,- en ouderenzorg van Nederland.

En het ging al niet meer goed.

Een groot gedeelte van deze groep oudere mensen kan eenvoudigweg niet meer voor zichzelf zorgen. Ze zijn hulpbehoevend in de algemene dagelijkse zorg, ze zijn niet meer in staat zelfstandig de vele medicatie tot zich te nemen, eten niet meer goed omdat ze niet meer kunnen koken, laat staan boodschappen doen. Of ze hebben gebrek aan eetlust en hebben daardoor dus andere manieren van de juiste (bij)voeding nodig. Deze mensen zijn op een leeftijd waarop valincidenten voorkomen door ouderdom, ziekten, slecht zicht of toenemende invaliditeit.

De rollator ging uit het basispakket, dus ja: vallen is gegarandeerd! Gevolg: rit naar de SEH en opname ziekenhuis. Vele kosten meer dan een simpel looprekje/ rollator.

Het Kunduz-akkoord  gaf de nekslag voor ouderen, maar ook de jongere hardwerkende beroepsgroepen werden financieel uitgekleed en moeten nu tot hun 67^e zwoegen om dan vervolgens het opgebouwde pensioen uit te geven aan zorg, want tegen die tijd betaalt de overheid geen enkele zorg meer. Leuk vooruitzicht.

Mensen raken geïsoleerd omdat hoortoestellen - voorheen totaal vergoed door de zorgverzekering – uit het zorgpakket werden gehaald: 25% eigen bijdrage.

Wat zegt u?

Ja. Kunt u me niet horen soms?

“Een eigen bijdrage van E7,50 per dag in specialistische instellingen”.

Laat juist deze groep veel gebruik maken van deze instellingen.
 

“Verrek! En houd vooral je oude bek”, lijkt het credo.

 

De groeiruimte van de ABWZ werd beperkt wat juist nadelig is voor de groep van 70/80 plus die veertig jaar of meer hard hebben gewerkt, vermogen hebben opgebouwd en gespaard hebben voor het pensioen.

“Mensen in de AWBZ die relatief weinig zorg nodig hebben, zullen minder snel in een instelling geplaatst worden en sneller thuis zorg krijgen.”

En juist deze groep – met opgebouwd eigen geld – kunnen dus zelf opdraaien voor de (thuis)zorg waarvoor ze hun leven lang hebben gespaard. Ik geloof toch niet dat het de bedoeling is dat als je een lange (academische) opleiding hebt gevolgd, goed hebt verdiend waar je hard hebt voor gewerkt om vervolgens je gespaarde geld uit te geven aan zorg thuis omdat de overheid te besodemieterd is er voor op te draaien.
Gepensioneerden hebben recht op volledige zorg waar ze vaak een leven lang aan hebben meebetaald. Net zoals de asieleiser, de so called 'vluchteling', die naar Nederland komt volledige zorg krijgt c.q. eist. Alleen, deze laatste heeft geen cent aan premie betaald en krijgt gewoon alle zorg waarop men “recht” heeft. Dan dus voor de ouderen helemaal!

“De vergoeding van de vervoerskosten voor instellingen gaat omlaag.” De senioren kunnen vervoer veelal niet zelf meer betalen of rijden geen auto meer, zijn slecht er been en kunnen soms niet meer met het OV. Hebben ze geld, dan betalen ze uit eigen zak. Hebben ze dat niet, dan kunnen ze dus verrekken.

“Er is vanaf 2013 honderd miljoen per jaar beschikbaar voor preventie en palliatieve zorg.”

 

“Blijf zitten waar je zit en verroer je niet. Des te eerder zijn die dure oudjes dood”, moet de overheid hebben gedacht.

Mantelzorg

“Er is vanaf 2013 honderd miljoen per jaar beschikbaar voor preventie en palliatieve zorg.”

Aaaah! Palliatieve zorg! Komt dat even goed uit! Het pilletje van Drion komt om de hoek kijken, maar dat beleid kwam nog niet ter sprake ten tijde van dit Kunduz-akkoord. Dat kwam pas in 2016 toen de discussie omtrent Voltooid Leven hevig oplaaide nadat de ministers van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, Schippers en minister van Veiligheid en Justitie, Van der Steur – tekenden voor de ‘Kabinetsreactie en visie Voltooid Leven’.

De visie op Voltooid Leven, wie bepaalt of het leven voltooid is?

 

Al jaren wordt er gemorreld aan de opvang voor ouderen, verpleeghuizen worden gesloten en hoogbejaarden worden gedwongen in hun eigen woning te blijven, terwijl de thuiszorg niet meer toereikend is.

 

"Mantelzorg" was de nieuwe kreet. Zorg krijgen van familie, vrienden, buren en/ of kennissen.

“Participatiemaatschappij”, ook zo’n Holle Bolle Geeuw in een doodgepamperd en overbureaucratisch Nederland. De enigen die er financieel op vooruit gingen waren de talloze zorgmanagers die vanuit hun theoretische dikke boeken het beleid wel even gingen vaststellen. Geen enkele feeling of ervaring met de werkvloer, een totaal gebrek aan visie of medemenselijkheid, laat staan dat ze de woorden ‘menselijke maat’ kennen.

 

Mantelzorg werd verplicht gesteld. “Want je ouders laat je niet verrekken.”

De overheid doet dat dus kennelijk wel, maar wil zichzelf zich verschuilen achter een ”beroep op mantelzorg”, ook al is dat niet haalbaar, daar de meeste familie, vrienden, buren en/ of kennissen fulltime werken voor de hoge kosten van levensonderhoud en eenvoudig geen tijd kunnen vinden voor nog meer activiteiten buiten hun al drukke bestaan. En dankzij het Kunduz-akkoord hun leven kunnen werken tot de leeftijd van 67 om vervolgens neer storten omdat ze volledig opgewerkt zijn.

 

Veel zorgmedewerkers in verpleegtehuizen zijn wegbezuinigd of er is een tekort aan voldoende opgeleid personeel. Omdat er al jaren aan de basis van deze opleidingen is gemorreld. Aan goede gedegen basisopleidingen wordt geknaagd of vervangen door meer theoretisch gerichte scholingen.

Alles moet worden geprotocolariseerd worden, ten bate van de ontwikkelaars die goud geld verdienen aan het uitdenken van niet werkbare richtlijnen/ protocollen, waardoor dit proces meer als zand tussen raderen werkt dan als smeermiddel in de praktijk.

Ondertussen is het enige waar deze ouderen naar verlangen een stukje menselijke maat. Vaak is het stukje zorg van de directe omgeving - naast de basiszorg van eten, drinken, wassen, kleden, slapen en aandacht – nog net dat beetje kwaliteit waarvoor ze nog willen blijven leven. Maar als ze alleen en verstoken van enige familiaire contacten achter de geraniums zitten van het verpleeghuis of alleen thuis, dan hoeft het leven vaak niet meer. Omdat de menselijke betrokkenheid wegbezuinigd is binnen deze woonvorm, waardoor de resterende levensvreugde is komen te vervallen en er niets meer voor te leven overblijft.

Voor ouderen die al ruimschoots hun bijdrage aan de maatschappij geleverd hebben is namelijk geen geld gereserveerd. Wel wordt er volop geïnvesteerd in kansloze jongeren die dreigen te ontsporen, of reeds ontspoord zijn, lafhartige overvallen op bejaarden gepleegd hebben en volop gloren in de misdaad en daarnaast hun handje ophouden voor een bijstand. Of de vele duizenden “asieleisers” die vreugdensprongen maken en hun Allah bedanken omdat ze naar het paradijs Holland gaan waarover wordt verteld dat de straten geplaveid zijn met goud, waar je niets hoeft te doen voor je centjes, waar je een huis, tuin en inboedel krijgt. De uitkering wordt maandelijks aangevuld, kinderbijslag wordt geïnd, drugs is vrij verkrijgbaar en handelen erin is straffeloos. Waarom zou je terug gaan naar Afrika?

 

 

 

 

Maar de grote groep bejaarden die verplicht thuis moeten blijven wonen, kwijnen weg en lijden letterlijk aan het leven, waarbij eerst de zorg en aandacht wegbezuinigd is.

Vervolgens is men dan hoogst verbaasd dat men het leven niet meer ziet zitten.

Zo verlang je wel noodgedwongen naar de dood.

Maar het goedgeefse D66 heeft de oplossing voor u. Let op.

“Er is vanaf 2013 honderd miljoen per jaar beschikbaar voor preventie en palliatieve zorg.”

 

Het Pilletje van Pia

In 1991 was toenmalig minister Els Borst (D66) groot voorstander van de Pil van Drion. De pil van Drion is een door de Nederlandse rechtsgeleerde Huib Drion in 1991 voorgestelde hypothetische pil waarmee een (hoog)bejaarde die 'klaar is met leven' op humane wijze een einde aan zijn of haar leven zou kunnen maken op een zelfgekozen tijdstip.

Alhoewel er veel voorstanders van waren is de pil nooit op de markt gekomen.

Anno 2017 zou Het Pilletje van Pia van opvolger Pia Dijkstra wellicht de oplossing zijn? Ook verstrekt door niet-artsen? Politici zijn namelijk erg “barmhartig”.  

  

Zo maar 6 vliegen in één klap voor D66 om de orgaanwet, de zelfmoordpil er doorheen te loodsen en de schuld te leggen bij de ouderen: 

1. Het “bejaardenprobleem” c.q. vergrijzing wordt direct opgelost.  
2. Langdurige zorg kan worden "afgerond."  
3. De so called “vluchtelingen” kunnen gratis van dat geld worden bekostigd. 
4. Het pensioendrama verdwijnt als sneeuw voor de zon. 
5. Organen kunnen vrijelijk geoogst kunnen worden bij de grote groep wilsonbekwamen.

Er gonzen zelfs al geluiden dat in de nabije toekomst de AOW helemaal wordt afgeschaft vanaf de leeftijd van 70 jaar omdat het allemaal te duur wordt.

Dat betekent dus dat er geen enkele vorm van inkomen meer is.

Maar daarvoor heeft de overheid dan het volgende bedacht: een soort van opvanghuizen c.q. sterfhuizen, waar totale zorg is tot aan de dood. Die niet lang op zich laat wachten.

"Ja, mevrouwtje, kijk eens wat mooi zo in de bossen. Daar komt u lekker tot rust."

Eeuwige rust welteverstaan.

Ook een manier om van die lastige ouderen af te komen. Doet me wel we ergens aan denken. Iets met '40-'45.

Maar nogmaals: dat zijn geruchten, net zoals dit geruchten zijn, een hypothese die ook werkelijkheid is geworden......

 

Die Pia heeft het slim bekeken.

Toch zou ik willen zeggen: was maar beter nieuwslezer bij het NPO nepnieuws gebleven. Dat zou minder schade hebben gegeven dan dit wanstaltige fatale beleid.

 

Amsterdam, 23 februari 2017